آئینه امید مرا بر سنگ؟
در عطر بوسه های گناه آلود
رؤیای آتشین ترا دیدم
همراه با نوای غمی شیرین
در معبد سکوت تو رقصیدم اما ...
دریغ و درد که جز حسرت هرگز نبوده باده به جام من
افسوس ...
ای امید خزان دیده کو تاج پر شکوفه نام من؟
از من جز این دو دیده اشگ آلود آخر بگو ...
چه مانده که بستانی؟ ای شعر ...
ای الهه خون آشام دیگر بس است ...
این همه قربانی...
salam,neveshtehaton vaghan ali hastan.mamnon
rasti,mishe iditono dashte basham va ye soal:shoma vaghan be in neveshteha alaghe darid ya baraye por kardane webeton hastan va ye khahesh inaro sabt nakon dar ghesmate nazariyeha mamnon misham
سلام خوب هستین؟ ایول وبلاگت خیلی قشنگه یه سریم به ما بزن خوشحال می شم
سلام
زیباست
جای چندین بار خواندن دارد...
و همان دو دیده اشک آلود را سپاسگذار باش برای همیشه...
که هم زیباست
وهم کافی...
سربلندو پایدار و جاری باشی تا ابد.
از بس که کوته است و سیه زلف یار من
همچو روز من است و روزگار من
من اینقد خوشم می یاد از این آدمای زحمت کش
برادر خسته نباشی
عکسش اصلا به متنش نمی خوره
ممنونم از نظرتون زهرا خانوم
ولی مسله اینه که من برای شخص خودم مزارم اینا رو و نظر شما محترم
هر وقت حس کردم اون شعر رو دوس دارم و برام قشنگه میزارم از عکس ها هم خودم فقط میتونم بفهمم به یاد چی منو میندازه
یه وقتی پژمان بختیاری شعرای میگفت که مقبول همه نبودن ولی بیشترین برداشت رو خود شاعر داشت از نوشته هاش اینم مثل اونه مونده به برداشت شخصی خواننده
بازم ممنون موفق باشید...
man derakhti khaham kasht va mivehaie 6 sad sale bad ra az an khaham chid
khob bod amma hanoz niaz be kare bishtari dare dar panahe hagh
ممنون از وبلاگ خو بتون از ناظر عکس من میتون
دقیقا متوجه نشدم؟
به هر حال
دلت شاد...