کوچ...

می روم خسته و افسرده و زار          سوی منزلگه ویرانه خویش

باخود می برم از شهر شما                دل شوریده ودیوانه خویش

می برم تا که در آن نقطه دور            شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه عشق             زین همه خواهش بیجا و تباه

می برم تا ز تو دورش سازم             ز تو ای جلوه امید محال

می برم زنده به گورش سازم            تا از این پس نکند یاد وصال...